Carnaval in Limburg

Jawel… op zondag 6 maart 2011 was het zover en barste in Limburg het carnaval weer los. En dit jaar was ik – onder begeleiding van DinoConstantino – voor het eerst aanwezig om het live mee te maken.
Diegene die dachten dat de Limburgers genoegen nemen met 3 dagen zuipen hebben het mis. Donderdag avond voor carnaval is er al het nodige te doen. Wij zelf kwamen pas vrijdagavond aan, dus voor ons begon het feest iets later.

Na eerst nog even gegeten te hebben bij de moeder van Dominic in het dorpje Partij togen we op de fiets (jawel die hadden we meegenomen) naar Gulpen om daar in ‘De Galouppe’ te beginnen met indrinken. Ik als ‘huilander’ (hollander) was natuurlijk het drink tempo niet gewend en stond al snel net zo hard mee te lallen met alle carnavals hits. Omdat we zaterdag ochtend alweer vroeg op moesten ben ik alleen op het fietsje maar tegen half één weer naar Partij gereden. Tip voor toekomstige fietsers in Limburg:  Zorg voor verlichting, want in Limburg zijn ze schaarsers met lantaarnpalen dan in Noord-Holland. Want wat is het donker ’s nachts in Limburg.

Zaterdagmorgen was vroeg opstaan. Dominic en Marijke waren tegen half vier thuisgekomen en ik heb het niet gemerkt, zo lekker is het om dronken te slapen. Dus nadat met moeite Dominic zijn bed was uitgetrommeld was het op weg naar de ’20 ste Brand Beer Boètegewoeëne Boètezitting 2011’ in Venlo. Om 08:00uur stonden we op station Maastricht en wat je daar dan al tegen komt aan verklede mensen, dat is echt niet uit te leggen. Voor een Hollander niet te begrijpen, dat moet je zien!

Aangekomen in Venlo, met een speciale ‘ZoepKoel Express’ van de NS, was het helemaal je ogen uitkijken hoe mensen zoveel tijd en moeite steken in de mooiste kostuums al dan niet gecombineerd met veel sminkwerk.
Uiteraard begin je dan al vroeg met bier. Ik had mijn eerste blikje Gulpen om 10uur alweer in mijn mik zitten en moet zeggen dat hielp wel tegen de aandringende hoofdpijn na de vorige nacht.
Onder het genot van live muziek werden de 1 na de andere carnavalskraker het publiek ingeslingerd. Sommige inclusief speciale dansjes die dan bij de eerste noten ook gelijk worden ingezet. Voor mij was dat natuurlijk wennen, maar het is carnaval en uit de maat dansen wordt dan ook niet opgemerkt.

Tegen het einde van de middag weer terug met trein en bus naar Partij. Die rit was behoorlijk stuk rustiger. Iedereen had zijn inkak momentje. Ik weet de tijd niet meer dat we terug waren in Partij, maar weet wel dat we (Dominic, Marijke en ik) ’s avonds alweer met de bus naar Maastricht togen om daar eens het carnavalsleven te aanschouwen.

Wat overigens grappig is dat in Maastricht geen bier wordt geschonken in plastic bekertjes. “Limburgers houden niet van bier uit plastic bekers” was het commentaar van de barkeeper (uitkomstig uit Amsterdam). Hetgeen ik toch ook kan begrijpen. Er gaat niets boven een biertje uit een glazen fluitje.

Om twaalf uur ’s nachts was het tijd om Dominic te feliciteren met zijn 20e verjaardag. Dat was overigens al wel toen we stonden te wachten op de laatste bus naar Margraten waar we bleven slapen in het ouderlijk huis van Marijke.  Maar we hebben ondertussen al heel wat glazen geheven op Dominic zijn verjaardag en het Limburgse leven. Dus het ‘onpersoonlijke’ van een bushalte is ruimschoots goedgemaakt.

Zondag eindelijk uit kunnen slapen, maar dan is ’s middags tijd voor de optochten. Deze dag was het optocht kijken in Partij, een stukje optocht in  Gulpen en toen in Margraten. ’s Avonds lekker gegeten bij de ouders van Marijke. Overigens heb ik hier dus voor het eerst van mijn leven ‘zoerfleisch’ gehad. Stoofvlees in Azijn wat een lange tijd staat te pruttelen. Ik vond het niet lekker en heb die Limburgse traditie dus verder aan mijn neus voorbij laten gaan.

Marijke had ’s avonds voor haar vriendje Dominic een surpriseparty geregeld en zo kwam het dat – tot grote verbazing van Dominic – het huis opeens volstond met zijn vrienden. Dus weer een excuus om af te reizen naar de kroegen in Gulpen en daar weer los te gaan op ‘sjiek is mich dat’, ‘seks mit die kale’ en het ‘flug’ lied, om maar eens wat carnavals krakers te noemen.
Alleen Koningin Beatrix kan een grotere verjaardag geven, maar Dominic’s twintigste verjaardag feestje komt aardig in de buurt!

Het was zo gezellig dat de laatste bus gemist werd om van Gulpen naar Partij te rijden, dus het werd lopen door het (wederom pik donkere) Limburg langs de Rijksweg. Overigens is dat geen straf als je drank in je mik hebt, het doet je toch weer wat ontnuchteren. Oh ja, had ik al verteld dat pas op zondag het carnaval officieel begon? Dat idee had ik dus niet om voor de 3e dag dronken in bed te stappen.

Maandag gingen we weer met buslijn 50 over de Rijksweg, maar nu richting het oosten naar het dorp Vaals. Want ook daar was weer een optocht te aanschouwen. En voor je het weet sta je dan samen met een groot aantal ooms en tantes van Dominic bier te drinken en heb je leuke gesprekken met elkaar en sta je weer te hossen en polonaise te lopen. Ik heb nog nooit met mijn eigen ooms en en tantes zo ongeneerd staan te zuipen als ik heb gedaan met de familie van Dominic.

Maandag avond zijn we gesplitst en ben ik naar Valkenburg afgereisd en Dominic met Marijke naar Maastricht (samen met een ander stelletje). Want mijn goede vriend en zakenpartner Martijn uit Hilversum was ondertussen aangekomen in Valkenburg om daar carnaval te gaan vieren met zijn goede vriend en collega Robert. Dus voor ik het wist sta ik opeens met een andere ‘huilander’ te hossen en te springen. Hoe grappig is dat?

Vandaag is het een halve rustdag en staat er overdag niets op het programma, behalve even de was doen in mijn tijdelijke ‘pied-a-terre’ in Partij en dan vanavond gaan we – wederom – naar Valkenburg om de ‘lemkes’ optocht te bekijken. Martijn en Robert zijn er ook, dus het wordt weer gezellig vanavond denk ik.

De rest van het programma? Nou morgen is het ‘hearing bieten’, het traditioneel afsluiten van de Carnaval met haring happen. Donderdag is er nog een AfterCarnaval party in Galoupe in Gulpen.

Carnaval is een feest wat eigenlijk elke Nederlander minimaal 1 keer in zijn leven moet hebben meegemaakt. Ik zou het zelfs verplicht stellen als een soort dienstplicht. Dit moet je een keer hebben meegemaakt! Ik heb er geen spijt van!